Die eerste dagen op het Kids Centre
Blijf op de hoogte en volg Auke, Annemieke en Anna
26 Februari 2014 | Namibië, Rehoboth
Dit schreven we een paar dagen geleden:
“Jeeeeeeeeeeeeh het is bijna weer zover. Zaterdag 22 februari komt nu snel dichtbij. Dan vliegen we om 20.10 uur vanaf Frankfurt richting Windhoek. Om 13.10 uur nemen we de trein vanaf Utrecht Centraal met al onze spulletjes. Het was nog even heel spannend of alles ging lukken met de vaccinaties voor Anna. Maar dat is goed gekomen! We zijn heel erg opgelucht en kunnen nu met een ontspannen gevoel de reis verder voorbereiden. Anna mag 10 kg mee en de buggy met maxi-cosi mag gratis mee. Dit was al een meevaller. Maar eenmaal aan het inpakken geslagen bleek het toch wat lastiger dan gedacht. Ja… zelf moet je natuurlijk weer het een en ander meenemen. Maar… een baby en 10 kg… nee al vrij snel kwamen we er achter dat het wel erg lastig is. Gelukkig kregen we een mail dat René 2 weken later in Namibië komt met wat andere mensen. Dus die kunnen een aantal kg voor ons meenemen. Weer een hele opluchting. Want ja om nu helemaal geen babyspeelgoed mee te nemen, boeken voor Auke of creaspullen voor Annemieke… is ook geen optie. De paspoorten liggen klaar en de meeste afscheidsmomenten zijn geweest.”
We kijken terug op enerverende 5 maanden, waarin ontzettend veel is gebeurd. Natuurlijk met zijn ‘tweeën’ naar Nederland om met zijn drieën weer terug te gaan. We zijn dankbaar dat Anna in goede gezondheid is geboren en dat dit dan ook mogelijk is. Ook hebben we het heel erg naar ons zin gehad bij de ouders van Annemieke waarin we toch 5 maanden mochten inwonen. En ja.. ook nog hun eigen kamers afstaan. Dat is toch zeker niet vanzelfsprekend. Daar zijn we ze voor altijd dankbaar voor. Wat was het een gezellige en leuke tijd en bijzonder om de komst van Anna met hen samen te delen. Evenals onze andere familie en natuurlijk niet te vergeten onze vrienden. We hebben veel met ze mogen ondernemen. Veelal gezellig en fijn! Maar wat we zeker weten ook gaan missen is onze warme kerkelijke gemeente. Wat was het fijn om iedere zondag weer met jullie samen te komen. En mensen van de band… wat spelen jullie toch goed!!! Het was iedere keer weer genieten. Dit gaan we absoluut missen.
Maar nu willen jullie natuurlijk ook weten hoe de eerste dagen zijn bevallen en de reis. Met Anna gaat het goed! Ze heeft zich heel goed gehouden tijdens de reis. Dit vonden we toch wel het spannendste van allemaal. Niet zozeer hier verblijven, maar de reis er naar toe. Dat is toch wel alles bij elkaar 1,5 dag in de weer. En ja met het vliegtuig er bij. We zijn zelf al geen helden zo lang in de lucht hoe zou Anna het dan wel niet doen? En ja als ze last krijgt van haar oortjes? Dan moet je toch ook nog een aantal uur… Nou ze heeft er nauwelijks iets van gemerkt. Bij het inchecken zagen we al vrij snel dat er behoorlijk wat baby’s waren; een stuk of 6. Om maar over de kinderen onder de 2 te zwijgen. Dat betekende ook dat er niet voor iedereen een babyplek was. Nu vonden wij het allang prima en zijn naar achteren verplaatst op de achterste rij naast de babyverschoonplek. Achteraf was dit heel prettig, want niet alle baby’s waren stil tijdens het vliegen. Maar Anna sliep voornamelijk, hoorde ook de andere baby’s niet. En wij konden Anna steeds makkelijk verschonen en het flesje laten opwarmen. Zonder eerst langs heel veel mensen te hoeven. Het tafeltje voor ons hebben we uitgeklapt en daar kon ze gedeeltelijk op liggen. Dekentje er over heen en ze was vertrokken. Ook hebben we nu nieuwe vliegtuigen bij Air Namibia. Dat betekent meer beenruimte, lekkere stoelen (niet bij je buurman op schoot haha) en een eigen schermpje met films van deze tijd. Klinkt best logisch hahaha, maar bij Air Namibia was het nog niet zo en vlogen we nog rond met sigarettenbakjes in de stoelen en schuddende tv’t jes die uit het dak kwamen zetten. Waardoor de turbulentie extra erg was. Moet zeggen het is natuurlijke een enorme luxe, maar het maakte de reis wel een stuk aangenamer. De tijd vloog ook letterlijk voorbij. De crew vond Anna erg leuk!! Ze lachte flink naar ze, gelukkig maar. De treinreis daarvoor ging ook voorspoedig. Ze kreeg bij binnenkomst direct een babytreinkaartje. Gelukkig kozen we het goede treinstel, waardoor we maar 1 treinstel verder hoefden te lopen voor onze plekken. Ook in de trein konden we de fles opwarmen en waren ze enorm behulpzaam. Geregeld werd er gekeken of alles naar wens was en zelfs bij het uitstappen kwamen er 2 van de trein ons helpen alles uit te laden. We stopten echt precies voor de karretjes waarop we al de bagage kwijt konden. Vervolgens in de monotrail naar het vliegveld. Het inchecken was even spannend. Wij bezitten een werkvisum en Anna niet. De mensen achter de balie waren bang dat we in Windhoek gelijk op het vliegtuig terug werden gezet omdat zij niet over een visa beschikte. Wij zeiden nee dat zal niet gebeuren want we mogen er in ieder geval voor 3 maanden in. En dan moeten we het regelen bij Home Affairs in die tussentijd. Bij het noemen van de naam Home Affairs gingen de lampjes aan en mochten we gelukkig mee het vliegtuig in. En ook hier bij de douane werd er niet moeilijk gedaan. Er werd uitvoerig met ons gepraat over hoe het met Anna ging haha. En de rij achter werd maar langer en langer… Dit betekent wel dat we voor haar hier nog een stempel moeten krijgen in deze 3 maanden. Maar dat gaat vast en zeker goed komen. Vervolgens met de auto naar Rehoboth gereden. Dit voelde toch wel een beetje als thuis komen. Alles voelde weer hetzelfde, ons huisje stond klaar. Het enige verschil is dat er nieuwe mensen in het team zijn!! Maar stuk voor stuk lieve teamleden!!! Er nog een Hollands kindje is en dat het gebouw toch echt vordert.
Er wordt natuurlijk lesgegeven in de klaslokalen en er zijn wat nieuwe kids bij gekomen. Heel erg gaaf om dat te mogen zien!!! De tafeltennistafel helemaal klaar, de pannakooi bijna. Maar… het gras is helemaal dicht van de pannakooi.
Op zondag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Even Anna zoveel mogelijk geïnstalleerd. Dit bleek wat meer werk te zijn dan gedacht. We moesten nog best even het een en ander in het huisje veranderen, schoonmaken en spullen er uit halen. Maar gelukkig zijn wij beide deze week nog vrij zodat we rustig alles kunnen klaar maken en ook bij komen van de drukke laatste weken in Nederland. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Wil en Wil en Samuel. Patatjes met gyros!!! Dit hebben we in Nederland geen eens gegeten… haha. Samuel is een enorme grote jongen geworden. Hij praat veel en hij is gek op Anna. Hij vindt het leuk om met haar te spelen en andersom. Dit met veel gekraai en gelach.
Maandagmorgen kwamen we tot de conclusie dat de nacht goed is verlopen. Anna heeft lekker geslapen net als haar ouders. Wel zijn er enorm veel muggen op het moment. Dit door de vele regen die er valt. Heerlijk! Op de dag is het soms best wel warm en door de regen koelt het toch weer lekker af en is slapen met een dekentje over je heen zonder te plakken echt heel fijn. Voor Anna hebben we natuurlijk ook een mooi muskietennet zoals ze dat hier noemen. Dit werkt prima. Desondanks wil er toch wel eens een mugje tussendoor vliegen. Gelukkig heeft ze er tot dusver niet heel veel last van, behalve dan wat rode stipjes op haar superwitte huid. Maar de eerste geprikte plekjes zijn al weer bijna weg. Miek heeft gelijk de eerste vergadering bijgewoond in het nieuwe gebouw. Een grote positieve verandering t.o.v. vorig jaar is dat de Namibische medewerkers ook allemaal meedoen tijdens de vergadering. Heel gaaf!!! Volgende keer maken we er even een foto van. Dit wilden we maar niet gelijk de eerste keer doen. En er zijn weer wat nieuwe werknemers. Een vrouw Sara die in de keuken werkt en het eten kookt en Sylvanus de nieuwe sportleraar. Leuke en lieve mensen. Natuurlijk werd er al snel naar Anna gevraagd. Het is een ouwlike, vriendelike baba. Maar wat is sy vet!!!!! Hahaha. Een aantal van die reacties hebben we kunnen filmen en zullen deze week ergens op Facebook verschijnen om een beetje een indruk te geven hoe zon weerzien gaat haha.
Verder zijn er gisteren en vandaag al een heel aantal schoolklaskinderen gekomen om gedag te zeggen. Dit was soms zelfs ontroerend. De een na de ander had gehoord dat we er weer waren. Een hele dikke knuffel van Bernardus die van boven tot onder het vuil zat van de ashoop. Ja hij ging niet meer naar school maar bleef op de ashoop. Elke dag gingen hij en Helmuth kijken of we er al waren. Nu zou Helmuth baie jaloers wees want Helmuth had besloten om een nachtje op de ashoop door te brengen en uitgerekend vandaag waren wij weer terug! Maar morgen (dus vandaag) zou Bernardus het gelijk tegen hem zeggen. En een nog dikkere knuffel van Lensie die vrijwel direct begon over haar baby’tje. Het was een jongetje en is wel gewoon bevallen. Maar doordat het kindje astma had (heeft Lensie ook) heeft hij het niet gered en is na 2 dagen overleden in het ziekenhuis van Windhoek. Ze heeft het kindje laten cremeren en uitgestrooid bij het ziekenhuis in Rehoboth. Zij en haar vriend hadden nog steeds hartseer (veel verdriet in het hart). Poeh dat doet dan zeker weten iets met je. Maar… ze vrolijkte al snel weer op. Ze ging nu Ingrid halen zodat zij morgen of heel misschien vanmiddag (als het niet te warm werd) ons kwamen opzoeken om te gesels. Ook kwam Mervin langs die had het weer gehoord van Bernardus. En natuurlijk de naaldwerkdames!! Die waren ook zo blij!! En Miek natuurlijk ook. En de kindjes zijn zo groot geworden. Ze hebben iets heel moois gemaakt voor Anna se babaroom. Een mooie naamslinger. Een heel speciaal cadeautje wat zeker een plekje gaat krijgen hier in de kamer.
Morgen nog een rustig dagje, hopelijk dan het huisje helemaal van kant. De boormachine is hier gestolen op het Kids Centre een paar weken terug. Dus Miek belde zojuist met Clive (de aannemer) om te vragen of we hun boormachine mochten lenen. Clive zei dat is prima dan vraag ik het aan Ernst (de loodgieter). Vervolgens staan ze hier beiden binnen het uur!!!!! Zo niet Afrikaans, hahaha. Natuurlijk ook om dag te zeggen, maar ook met boormachine. Ontzettend fijn!!! Owja en de Spar in Rehoboth is aan het uitbreiden, krijgen we zowaar nog een echt lekker winkeltje hihi. Natuurlijk nog wel afwachten wanneer het echt open gaat… haha. Verder zijn ze bezig om een groot winkelcentrum te bouwen, misschien ooit wel eens iets voorbij zien komen op Facebook?! Maar lees het maar goed… ze lopen een maand VOOR!!! op de planning. Helaas voor Auke is the gym (sportschool achtig iets) nog steeds in dezelfde staat als toen wij weg gingen… Ahja met deze dingen zijn we al enorm blij!!! En het weer is momenteel lekker warm. Goed te doen! Op de dag zonnetje en blauwe lucht (voor Anna wel even wennen hoor!) en ’s avonds regen en onweer. Behoorlijk hard. Als je op dat moment naar ons zou bellen, zijn we niet te verstaan. Omdat het heel hard op de zinken golfplaten (ons dak)terecht komt.
We kunnen nog enorm veel vertellen haha, maar laten we dat maar niet doen. Anders wordt de blog misschien niet meer gelezen :P Bewaren we dat voor de volgende keer!
Een heel aantal foto’s gemaakt voor jullie om een indruk te krijgen hoe het er nu uitziet.
Toch een hele verbetering nietwaar?!
Tot de volgende blog!
Drukkie, Auke, Annemieke en Anna
“Jeeeeeeeeeeeeh het is bijna weer zover. Zaterdag 22 februari komt nu snel dichtbij. Dan vliegen we om 20.10 uur vanaf Frankfurt richting Windhoek. Om 13.10 uur nemen we de trein vanaf Utrecht Centraal met al onze spulletjes. Het was nog even heel spannend of alles ging lukken met de vaccinaties voor Anna. Maar dat is goed gekomen! We zijn heel erg opgelucht en kunnen nu met een ontspannen gevoel de reis verder voorbereiden. Anna mag 10 kg mee en de buggy met maxi-cosi mag gratis mee. Dit was al een meevaller. Maar eenmaal aan het inpakken geslagen bleek het toch wat lastiger dan gedacht. Ja… zelf moet je natuurlijk weer het een en ander meenemen. Maar… een baby en 10 kg… nee al vrij snel kwamen we er achter dat het wel erg lastig is. Gelukkig kregen we een mail dat René 2 weken later in Namibië komt met wat andere mensen. Dus die kunnen een aantal kg voor ons meenemen. Weer een hele opluchting. Want ja om nu helemaal geen babyspeelgoed mee te nemen, boeken voor Auke of creaspullen voor Annemieke… is ook geen optie. De paspoorten liggen klaar en de meeste afscheidsmomenten zijn geweest.”
We kijken terug op enerverende 5 maanden, waarin ontzettend veel is gebeurd. Natuurlijk met zijn ‘tweeën’ naar Nederland om met zijn drieën weer terug te gaan. We zijn dankbaar dat Anna in goede gezondheid is geboren en dat dit dan ook mogelijk is. Ook hebben we het heel erg naar ons zin gehad bij de ouders van Annemieke waarin we toch 5 maanden mochten inwonen. En ja.. ook nog hun eigen kamers afstaan. Dat is toch zeker niet vanzelfsprekend. Daar zijn we ze voor altijd dankbaar voor. Wat was het een gezellige en leuke tijd en bijzonder om de komst van Anna met hen samen te delen. Evenals onze andere familie en natuurlijk niet te vergeten onze vrienden. We hebben veel met ze mogen ondernemen. Veelal gezellig en fijn! Maar wat we zeker weten ook gaan missen is onze warme kerkelijke gemeente. Wat was het fijn om iedere zondag weer met jullie samen te komen. En mensen van de band… wat spelen jullie toch goed!!! Het was iedere keer weer genieten. Dit gaan we absoluut missen.
Maar nu willen jullie natuurlijk ook weten hoe de eerste dagen zijn bevallen en de reis. Met Anna gaat het goed! Ze heeft zich heel goed gehouden tijdens de reis. Dit vonden we toch wel het spannendste van allemaal. Niet zozeer hier verblijven, maar de reis er naar toe. Dat is toch wel alles bij elkaar 1,5 dag in de weer. En ja met het vliegtuig er bij. We zijn zelf al geen helden zo lang in de lucht hoe zou Anna het dan wel niet doen? En ja als ze last krijgt van haar oortjes? Dan moet je toch ook nog een aantal uur… Nou ze heeft er nauwelijks iets van gemerkt. Bij het inchecken zagen we al vrij snel dat er behoorlijk wat baby’s waren; een stuk of 6. Om maar over de kinderen onder de 2 te zwijgen. Dat betekende ook dat er niet voor iedereen een babyplek was. Nu vonden wij het allang prima en zijn naar achteren verplaatst op de achterste rij naast de babyverschoonplek. Achteraf was dit heel prettig, want niet alle baby’s waren stil tijdens het vliegen. Maar Anna sliep voornamelijk, hoorde ook de andere baby’s niet. En wij konden Anna steeds makkelijk verschonen en het flesje laten opwarmen. Zonder eerst langs heel veel mensen te hoeven. Het tafeltje voor ons hebben we uitgeklapt en daar kon ze gedeeltelijk op liggen. Dekentje er over heen en ze was vertrokken. Ook hebben we nu nieuwe vliegtuigen bij Air Namibia. Dat betekent meer beenruimte, lekkere stoelen (niet bij je buurman op schoot haha) en een eigen schermpje met films van deze tijd. Klinkt best logisch hahaha, maar bij Air Namibia was het nog niet zo en vlogen we nog rond met sigarettenbakjes in de stoelen en schuddende tv’t jes die uit het dak kwamen zetten. Waardoor de turbulentie extra erg was. Moet zeggen het is natuurlijke een enorme luxe, maar het maakte de reis wel een stuk aangenamer. De tijd vloog ook letterlijk voorbij. De crew vond Anna erg leuk!! Ze lachte flink naar ze, gelukkig maar. De treinreis daarvoor ging ook voorspoedig. Ze kreeg bij binnenkomst direct een babytreinkaartje. Gelukkig kozen we het goede treinstel, waardoor we maar 1 treinstel verder hoefden te lopen voor onze plekken. Ook in de trein konden we de fles opwarmen en waren ze enorm behulpzaam. Geregeld werd er gekeken of alles naar wens was en zelfs bij het uitstappen kwamen er 2 van de trein ons helpen alles uit te laden. We stopten echt precies voor de karretjes waarop we al de bagage kwijt konden. Vervolgens in de monotrail naar het vliegveld. Het inchecken was even spannend. Wij bezitten een werkvisum en Anna niet. De mensen achter de balie waren bang dat we in Windhoek gelijk op het vliegtuig terug werden gezet omdat zij niet over een visa beschikte. Wij zeiden nee dat zal niet gebeuren want we mogen er in ieder geval voor 3 maanden in. En dan moeten we het regelen bij Home Affairs in die tussentijd. Bij het noemen van de naam Home Affairs gingen de lampjes aan en mochten we gelukkig mee het vliegtuig in. En ook hier bij de douane werd er niet moeilijk gedaan. Er werd uitvoerig met ons gepraat over hoe het met Anna ging haha. En de rij achter werd maar langer en langer… Dit betekent wel dat we voor haar hier nog een stempel moeten krijgen in deze 3 maanden. Maar dat gaat vast en zeker goed komen. Vervolgens met de auto naar Rehoboth gereden. Dit voelde toch wel een beetje als thuis komen. Alles voelde weer hetzelfde, ons huisje stond klaar. Het enige verschil is dat er nieuwe mensen in het team zijn!! Maar stuk voor stuk lieve teamleden!!! Er nog een Hollands kindje is en dat het gebouw toch echt vordert.
Er wordt natuurlijk lesgegeven in de klaslokalen en er zijn wat nieuwe kids bij gekomen. Heel erg gaaf om dat te mogen zien!!! De tafeltennistafel helemaal klaar, de pannakooi bijna. Maar… het gras is helemaal dicht van de pannakooi.
Op zondag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Even Anna zoveel mogelijk geïnstalleerd. Dit bleek wat meer werk te zijn dan gedacht. We moesten nog best even het een en ander in het huisje veranderen, schoonmaken en spullen er uit halen. Maar gelukkig zijn wij beide deze week nog vrij zodat we rustig alles kunnen klaar maken en ook bij komen van de drukke laatste weken in Nederland. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Wil en Wil en Samuel. Patatjes met gyros!!! Dit hebben we in Nederland geen eens gegeten… haha. Samuel is een enorme grote jongen geworden. Hij praat veel en hij is gek op Anna. Hij vindt het leuk om met haar te spelen en andersom. Dit met veel gekraai en gelach.
Maandagmorgen kwamen we tot de conclusie dat de nacht goed is verlopen. Anna heeft lekker geslapen net als haar ouders. Wel zijn er enorm veel muggen op het moment. Dit door de vele regen die er valt. Heerlijk! Op de dag is het soms best wel warm en door de regen koelt het toch weer lekker af en is slapen met een dekentje over je heen zonder te plakken echt heel fijn. Voor Anna hebben we natuurlijk ook een mooi muskietennet zoals ze dat hier noemen. Dit werkt prima. Desondanks wil er toch wel eens een mugje tussendoor vliegen. Gelukkig heeft ze er tot dusver niet heel veel last van, behalve dan wat rode stipjes op haar superwitte huid. Maar de eerste geprikte plekjes zijn al weer bijna weg. Miek heeft gelijk de eerste vergadering bijgewoond in het nieuwe gebouw. Een grote positieve verandering t.o.v. vorig jaar is dat de Namibische medewerkers ook allemaal meedoen tijdens de vergadering. Heel gaaf!!! Volgende keer maken we er even een foto van. Dit wilden we maar niet gelijk de eerste keer doen. En er zijn weer wat nieuwe werknemers. Een vrouw Sara die in de keuken werkt en het eten kookt en Sylvanus de nieuwe sportleraar. Leuke en lieve mensen. Natuurlijk werd er al snel naar Anna gevraagd. Het is een ouwlike, vriendelike baba. Maar wat is sy vet!!!!! Hahaha. Een aantal van die reacties hebben we kunnen filmen en zullen deze week ergens op Facebook verschijnen om een beetje een indruk te geven hoe zon weerzien gaat haha.
Verder zijn er gisteren en vandaag al een heel aantal schoolklaskinderen gekomen om gedag te zeggen. Dit was soms zelfs ontroerend. De een na de ander had gehoord dat we er weer waren. Een hele dikke knuffel van Bernardus die van boven tot onder het vuil zat van de ashoop. Ja hij ging niet meer naar school maar bleef op de ashoop. Elke dag gingen hij en Helmuth kijken of we er al waren. Nu zou Helmuth baie jaloers wees want Helmuth had besloten om een nachtje op de ashoop door te brengen en uitgerekend vandaag waren wij weer terug! Maar morgen (dus vandaag) zou Bernardus het gelijk tegen hem zeggen. En een nog dikkere knuffel van Lensie die vrijwel direct begon over haar baby’tje. Het was een jongetje en is wel gewoon bevallen. Maar doordat het kindje astma had (heeft Lensie ook) heeft hij het niet gered en is na 2 dagen overleden in het ziekenhuis van Windhoek. Ze heeft het kindje laten cremeren en uitgestrooid bij het ziekenhuis in Rehoboth. Zij en haar vriend hadden nog steeds hartseer (veel verdriet in het hart). Poeh dat doet dan zeker weten iets met je. Maar… ze vrolijkte al snel weer op. Ze ging nu Ingrid halen zodat zij morgen of heel misschien vanmiddag (als het niet te warm werd) ons kwamen opzoeken om te gesels. Ook kwam Mervin langs die had het weer gehoord van Bernardus. En natuurlijk de naaldwerkdames!! Die waren ook zo blij!! En Miek natuurlijk ook. En de kindjes zijn zo groot geworden. Ze hebben iets heel moois gemaakt voor Anna se babaroom. Een mooie naamslinger. Een heel speciaal cadeautje wat zeker een plekje gaat krijgen hier in de kamer.
Morgen nog een rustig dagje, hopelijk dan het huisje helemaal van kant. De boormachine is hier gestolen op het Kids Centre een paar weken terug. Dus Miek belde zojuist met Clive (de aannemer) om te vragen of we hun boormachine mochten lenen. Clive zei dat is prima dan vraag ik het aan Ernst (de loodgieter). Vervolgens staan ze hier beiden binnen het uur!!!!! Zo niet Afrikaans, hahaha. Natuurlijk ook om dag te zeggen, maar ook met boormachine. Ontzettend fijn!!! Owja en de Spar in Rehoboth is aan het uitbreiden, krijgen we zowaar nog een echt lekker winkeltje hihi. Natuurlijk nog wel afwachten wanneer het echt open gaat… haha. Verder zijn ze bezig om een groot winkelcentrum te bouwen, misschien ooit wel eens iets voorbij zien komen op Facebook?! Maar lees het maar goed… ze lopen een maand VOOR!!! op de planning. Helaas voor Auke is the gym (sportschool achtig iets) nog steeds in dezelfde staat als toen wij weg gingen… Ahja met deze dingen zijn we al enorm blij!!! En het weer is momenteel lekker warm. Goed te doen! Op de dag zonnetje en blauwe lucht (voor Anna wel even wennen hoor!) en ’s avonds regen en onweer. Behoorlijk hard. Als je op dat moment naar ons zou bellen, zijn we niet te verstaan. Omdat het heel hard op de zinken golfplaten (ons dak)terecht komt.
We kunnen nog enorm veel vertellen haha, maar laten we dat maar niet doen. Anders wordt de blog misschien niet meer gelezen :P Bewaren we dat voor de volgende keer!
Een heel aantal foto’s gemaakt voor jullie om een indruk te krijgen hoe het er nu uitziet.
Toch een hele verbetering nietwaar?!
Tot de volgende blog!
Drukkie, Auke, Annemieke en Anna
-
26 Februari 2014 - 12:45
Hanneke Drost:
Hallootjes!
Wat een lang verhaal zeg, ben halverwege ff gaan lunchen -
26 Februari 2014 - 14:08
Roos:
Wat leuk, zo'n uitgebreide up-date!!
Fijn om allemaal goede berichten te lezen.
Afscheid nemen van alle mensen in NL moet zeker niet gemakkelijk zijn. Maar wat zijn er veel mensen blij dat jullie daar weer zijn. Dat moet een heerlijk gevoel voor jullie zijn!
Veel succes en bovenal heel veel zegen bij de taken die jullie (weer) gaan oppakken!
Veel liefs vanuit Nederland van Maarten, Roos en Liz -
26 Februari 2014 - 15:13
Marjolein:
Heerlijk om het even te lezen! Veel plezier daar! Xxx -
26 Februari 2014 - 15:23
Miranda:
Heerlijk om jullie verhalen weer te lezen! Wat fijn dat alles ook zo goed gaat met jullie en met Anna!
Succes en veel plezier! xx -
26 Februari 2014 - 15:48
Hanneke Drost:
Vreemd . . . de helft van mijn reactie is verdwenen. Wat jammer dat Bernardus niet meer naar school gaat, maar op de ashoop blijft zitten. Leuke foto's! We denken veel aan jullie en iedereen vraagt ook hoe het gaat met jullie. Groetje, dikke kus, speciaal voor Anna! -
26 Februari 2014 - 16:01
Sabrina:
Wat heerlijk om te lezen dat alles goed gaat met jullie.. Geniet en ga door met jullie geweldige werk en leven daar! Liefs Sabrina -
26 Februari 2014 - 16:01
Emmy Van IJzendoorn-Ester:
Lieve 3tjes.
Dat zijn weer fijne berichten. Goed van jullie Annaatje,dat ze zich zo prima aanpast!
Succes!!!!!!
Veel liefs
tante Em.
-
26 Februari 2014 - 17:18
Lieneke Van Vuuren:
Fijn dat jullie zo goed zijn over gekomen. Wat een leuke foto's met Anna en dat bruine jongetje.
Veel zegen op jullie werk.
groetjes, Lieneke -
26 Februari 2014 - 18:11
Anneke:
Mooi verslag en mooie foto's! Succes verder! Lgr -
26 Februari 2014 - 18:11
Anneke:
Mooi verslag en mooie foto's! Succes verder! Lgr -
26 Februari 2014 - 18:51
Loes:
Heerlijk om zoveel van jullie te lezen en foto's en zelfs een filmpje te zien! Wat een welkom daar, dat verzacht het afscheid van nederlandse familie en vrienden hoop ik weer... -
26 Februari 2014 - 20:03
Gretel:
Wat superleuk om te lezen!!
Zet m op daar! Ik kijk al uit naar jullie volgende blog! :)
Liefs!! -
26 Februari 2014 - 20:17
Coba Van Veen:
Zooo, wat een lang verhaal. Leuk om weer op de hoogte te zijn. Intussen mn spekjes bijna verbrand maar ze zijn nog te eten. Leuk om die foto's allemaal te zien maar ook het filmpje.
Liefs van ons -
26 Februari 2014 - 22:41
Anita De Bie:
Leuk om jullie blog te lezen. Deze ga ik ook samen met Amber en Mark (de verkorte versie ;-) ) bekijken. Ik vind het belangrijk dat zij niet zomaar aannemen dat wat wij hier hebben "gewoon" is. Daarnaast vinden ze het ook leuk om te zien waar juf Annemieke mee bezig is :-). Toi toi! -
03 Maart 2014 - 20:41
Nelleke:
Nou, ik heb bewondering voor jullie hoor, dat jullie zo'n avontuur durven aangaan met jullie kindje. Ik wens jullie dan ook heel veel succes toe en vooral veel voldoening!! Met respect voor jullie! -
04 Maart 2014 - 14:46
Jolanda Mak:
Lekker met een kop thee op de bank zit ik jullie update te lezen. Fijn dat de reis goed gegaan is. Wat zien de foto's er goed uit, een hele verandering ten opzichte van een half jaar gelden.
Een hele goede tijd gewenst, onder de zegen van onze God, zodat jullie ook weer tot zegen mogen zijn! En natuurlijk een knuffeltje voor Anna!
Groejtes, Arrie, Jolanda en de jongens -
10 Maart 2014 - 19:24
Wilmy:
Leuk leuk leuk!!
Mooi ook om die foto's te zien! Het is echt opgeschoten zeg! Fijn!
ahh en Anna en Samuel samen! Lief zeg! Wat is hij al groot geworden!
xxx wilmy -
12 Maart 2014 - 14:20
Wouter En Annelies:
Ha luite! Fijn om weer wat van jullie te horen. Een hele goede tijd toegewenst weer in Namibië. Oja en het is een Drost hoor die kleine.
Groetjes van ons drieen uit V.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
