Jongerenreis en bezoek

De vorige blog dateert van 16 juni dus het is hoog tijd voor een nieuwe blog. In twee maanden tijd is er weer veel gebeurd.
Om te beginnen hebben we in de maand juli veel bezoek mogen ontvangen. Er komen hier gedurende het jaar een aantal groepsreizen langs waar u en jij zich voor kunt opgeven in Nederland. In juli was er een nieuwe reis; namelijk de jongerenreis. Een groep van maar liefst 30 jongeren in de leeftijd van 16 t/m 22 jaar kwam ons team versterken. De groep was opgedeeld in subgroepjes, bijvoorbeeld schoolklas, kidsclub, huiswerkklas, maar ook muziek en sport. Het groepje van de schoolklas verzorgde een aantal leuke activiteiten in de schoolklas die in Nederland grotendeels waren voorbereid. Het thema: Nederland stond centraal. Zo hebben de kinderen Delfts blauwe tegeltjes beschilderd, Bingo gespeeld en ook de Hollandse spellen mochten niet ontbreken. Tijdens deze weken was er veel vrolijkheid, gezelligheid maar ook verdriet. Met zo’n grote groep mooie liederen zingen om het kampvuur om vervolgens de sloppenwijk in te gaan om voor de mensen en kinderen die je tegen komt te bidden. Maar ook praten en een luisterend oor bieden. Stel je voor dat je een jaar of 18 bent, uit een liefdevol gezin komt, veelal een goede opleiding tegemoet gaat en dan loop je daar om 22.00 uur rond in Block E. Je komt er leeftijdsgenoten tegen… in slonzige kleren, een slokje te veel op, joint in de mond, een uitzichtloze toekomst, om maar te zwijgen over de liefdeloosheid in hun leven. Dit ging niet in de koude kleren zitten. Maar ook het Nederlandse team hier in Namibië die mee was om ze door Block E te leiden raakte het enorm. Het is toch altijd weer een eye-opener om deze dingen met andere te kunnen ervaren. We hebben voor veel mensen en kinderen iets kunnen betekenen. Zo hebben we een stel naar huis gebracht die aan het bier zat in de chabeen met een baby op de rug (slapend…) terwijl er keiharde muziek op was. Een meisje Lorraine van een jaar of 20 die met mannen bezig was en stond te dansen in de chabeen koos tijdens het bidden om bij onze groep aan te sluiten en wilde graag naar huis gebracht worden. Op de tweede avond dat we Block E in gingen kwamen we een aantal schoolklaskinderen tegen. Het was een stuk later als de vorige keer. En deze kids waren ook niet allemaal meer even ‘clean’. Je weet als teacher dat je te maken hebt met kinderen die met ernstige verslavingsproblemen kampen, maar om het ook daadwerkelijk in de avond te zien… dat komt best wel aan. Gelukkig luisterde er een heel aantal naar hun teacher en liepen ze mee naar hun blikkies aan de andere kant van Block E. Onderweg kwamen we nog een viertal naaldwerkvrouwen tegen. Die bezorgd naar Annemieke riepen wat ze hier deed op dit tijdstip?! Nou jullie naar huis brengen… Want waar zijn jullie baby’s? Ja die lagen alleen in het blikkie. Drie waren niet meer erg helder maar de vierde vroeg: Maar Annemieke waar is baba Anna? Hahaha dat was een scherpe vraag. Anna ligt niet ALLEEN in een huisje daar is oppas voor geregeld. Ok dan was het goed. De vrouwen zijn naar huis gebracht en de groep vervolgde ook weer terug naar het perse gebouw. De volgende dag in de schoolklas was al snel bekend dat teacher Annemieke ’s avonds laat door Block E had gelopen (weliswaar met een groep van 40 personen…) maar dat moest teacher toch niet meer doen was de conclusie. Dat was niet zo veilig. Dit was best ontroerend. De kids hoe oud of jong ze ook zijn hebben heel goed in de gaten dat hun leefomgeving niet veilig is, niet normaal is, niet gezond is. Maar wat blijft het dan toch zo moeilijk voor ze om het goede te kiezen en niet mee te doen met de rest en te kiezen voor hun eigen toekomst.

Tijdens de laatste paar dagen van de jongerenreis mochten we ook vrienden ontvangen hier op het Kids Centre. Wilmy en Armando (ze zijn vandaag 3 jaar getrouwd gefeliciteerd!!!). We hebben met hen drie fantastisch mooie weken mogen beleven die echt voorbij zijn gevlogen. Naast de mooie dingen natuurlijk ook de verdrietige dingen gezien. Mensen en kinderen uit de blogs mogen ontmoeten. In de volgende blog zal een stukje van hen komen waarin ze vertellen hoe ze het hier beleefd hebben. Wij zullen alvast een voorproefje geven met een aantal foto’s. Op een van de foto's zie je het kindje van Benoritha (zat in de schoolklas). Het kindje is te vroeg geboren en weegt maar liefst 1,5 kilo!!! Het meest gekke was dat het in een warmtebedje lag, maar er zo uitgehaald mocht worden... Dit is het kleinste baby'tje wat ik tot nu toe gezien heb. Heel bijzonder. Gelukkig maakt hij het nog steeds goed.

De winter is nu echt voorbij… dat betekent dat de lente in volle gang is en de zomer in aantocht.. dat is te merken aan de temperatuur. Deze stijgt weer en op de dag komt het niet meer onder de 30 graden. Gelukkig is het ook weer de start van het regenseizoen. Vannacht heeft het flink geonweerd en vandaag valt er zo nu en dan een zacht regenbuitje. HEERLIJK!!! Niet dat het afkoelt maar het ruikt zo fris. Even weg met de stof en de drukkende warmte.

In de zomer vindt ook de spetterende opening van het gebouw plaats. Het gebouw begint nu goed vorm te krijgen. De grote keuken zit er in. De eetzaal is in gebruik genomen. De klaslokalen zitten vol. De RKC-Craftshop wordt ingericht en het grote bioscoopscherm hangt. Dit betekent ook dat we steeds meer een aantrekkelijk gebied worden voor niet genodigde… Helaas zijn in de afgelopen twee weken een aantal spullen gestolen. Waaronder 4 laptops (ja, jammer genoeg is het begonnen met de laptop van Auke…) en een strijkijzer. De poort wordt op slot gedaan en het gebouw zit potdicht. Maar toch krijgen ze het voor elkaar om binnen te komen, het ijzer voor de ramen weg te tikken, daarna het glas, door de kleine ramen naar binnen te kruipen om spullen weg te halen. En de opladers laten ze liggen… Vaak worden deze laptops doorverkocht aan een chabeen eigenaar of Chinatown voor 100 of 200 rand (omgerekend 10 a 15 euro!!!).

Voor ons is het laatste trimester begonnen. De schoolklas van Annemieke zit elke dag lekker vol. Zo rond de 10 kinderen. Ook heeft ze nu een nieuwe Namibische leerkracht in opleiding in de klas die langzaam maar zeker de lessen overneemt.

Op 1 december vliegen wij weer terug naar Nederland. Op 2 december hopen wij rond 13.15 uur veilig en wel op Utrecht Centraal aan te komen. Dan breekt er voor ons een hele nieuwe tijd aan. Het is moeilijk om hier afscheid te nemen, maar we kijken ook enorm uit naar wat God voor ons in petto heeft. En om natuurlijk alle vrienden en familie weer te mogen zien!

En… schrijf zaterdag 13 december vast in uw en jouw agenda. Dan willen wij iedereen die betrokken is geweest bij ons werk in welke vorm dan ook bedanken op ons BAIE-DANKIE feest!!! Locatie en tijdstip volgen nog.

Verder hebben we nog een vraag: mocht iemand een huurhuis weten in de omgeving Maarssen dan houden wij ons aanbevolen. Ook kunt u aan ons denken als u spullen over heeft, zoals; een vriezer, oven, meubels, etc. Kent u iemand of doet u spullen weg? Stuur ons dan een mailtje naar: a_de_bruin@hotmail.com

Baie baie baie dankie!!!

Tot de volgende blog,

Liefs Auke, Annemieke en Anna